samodzielny pracownik

См. также в других словарях:

• samodzielny — samodzielnyni 1. «nie uzależniony od nikogo, dający sobie samemu radę, nie potrzebujący pomocy, nie podlegający czyjejś władzy; niezależny, niezawisły, niepodległy» Samodzielny człowiek, pracownik. Samodzielne życie. Samodzielne państwo. 2.… …   Słownik języka polskiego

• profesor — m IV, DB. a, Ms. profesororze; lm M. owie (profesororzy), DB. ów 1. «samodzielny pracownik naukowy prowadzący zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w szkole wyższej lub nieakademickim instytucie naukowym; tytuł naukowy przyznawany takiemu… …   Słownik języka polskiego

• dziekan — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dziekannie; lm M. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} samodzielny pracownik naukowy kierujący wydziałem na wyższej uczelni w porozumieniu z radą wydziału {{/stl 7}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• promotor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. promotororze; lm M. promotororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} pracownik naukowy wyższej uczelni, najczęściej samodzielny, pod którego kierunkiem doktorant lub magistrant pisze pracę doktorską (magisterską) : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień